Think about it

Bam

Akurat też jestem stosunkowo niski... mam 175cm wzrostu, się garbie czasem, nie jestem wysportowany, mięśni to nie widać, mało ważę(ale nie przez to że nie jem... jem dużo ale przytyć to nie moge:P) i jakoś niektórych to nie obchodzi, a reszta niech gada co chce, ogólnie mam to gdzieś. Jestem jaki jestem, nikt tego nie zmieni. BTW. ostatnio ludzie z mijej klasy zaczęli mnie nazywać "rastuchem". Nie wiem akurat z jakiego powodu. Wyśmiewają też to, że gram na basie. Ale mam to w du**... Gadanie o niedoskonałościach fizycznych to czyste pierdo*** bo nie liczy się wygląd("Ahh jaki on jest piękny, chciała bym go poznać i się z nim umówić"), a to co człowiek ma wewnątrz. Ja tak uważam...

wdr · Gość

Mylisz się... Wygląd się liczy i mówienie, że nie, to jest właśnie gadanie głupot. Wszyscy jesteśmy wzrokowcami, w mniejszym lub większym stopniu, ale wszyscy jesteśmy. Taka jest prawda i nic tego nie zmieni. Niemniej jednak należy nie zwracać na to uwagi, gdyż każdy jest jaki jest i każdy ma swoje wady. A sztuką jest przepchać się przez otoczkę tej zewnętrznej kreacji i pokazać swoje wnętrze. I proszę, nie pleć mi tu, że nie jesteś wzrokowcem i wygląd się nie liczy, bo nie uwierze. Przyniose Ci tu jakąś szpetną, obleśną dziewczynę i będę kazał Ci z nią być. Oczywistym jest, że dłużej potrwa przekonywanie się do niej niż w przypadku ładnej dziewczyny. Bardzo mi przykro, ale taka jest prawda, a jeżeli zaprzeczysz, no cóż, sorki, ale nie uwierze.

An Sient I

Frycia

Hmmm... Widzę, że temat się rozwiną i to w gronie samych mężczyzn. Mam nadzieję, że mogę wtrącić swoje "trzy grosze"?
Po pierwsze składam wszystkim najserdeczniejsze życzenia, jako iż jest dziś ŚWIATOWY DZIEŃ MĘŻCZYZN ^^! Tak wiem, troche nie na temat, ale chciałam wnieść od siebie trochę pozytywnego pierwiastka Very Happy

.
Po drugie, co do waszych rozważań: każdy z was ma rację i mówiąc o przyszłości i o wyglądzie i o wnętrzu. Jednak nie każdemu jest tak łatwo to wszystko pojąć. Wiem o tym, bo sama niejednokrotnie miałam (mam?) z tym problemy. Szczerze, to wina leży w nas samych, w tym, że nie potrafimy siebie zaakceptować. Ale czasem jest to naprawdę trudne, szczególnie wtedy kiedy inni dają nam do zrozumienia, że jesteśmy tacy lub owacy (częściej "źli")... Rozumiem, że nie należy się tym tak przejmować, ale to jest dla mnie zrozumiałe przy jednej, dwóch osobach. Jednak trudno to puścić mimo uszu, kiedy wszyscy dookoła Cię atakują... Tak naprawdę, trzeba odnaleźć w sobie tą wewnętrzną siłę, siłę wystarczająco mocną, ale nie do walki z nieprzyjemnościami, ale do "pominięcia" ich i skupienia się na tym co naprawdę ważne. Wygląd ma znaczenie, ale przyjaciele, to osoby, dla których liczy się osobowość, dusza, a nie wizerunek. Nie mówię tu o zainteresowaniu na poziomie związku. Przyjaciel - osoba bliska, której można się zwierzyć i powiedzieć o wszystkim co nas gryzie jest niezastąpiony. Każdy powinien mieć kogoś takiego, bo to ludzkie. Człowiek niestety jest istotą społeczną i potrzebuje drugiej osoby. Ktoś kto jest bardzo wrażliwy przejmuje się bardziej niż inni zdaniem, które o nim głoszą. Czy według Ciebie WDR da się wyprzeć własnej osobowości? Może i się da, ale ja osobiście próbuję i niestety bez większego skutku (mówię teraz o "zbytnim przejmowaniu się zdaniem innych"). Według mnie jedno jest pewne: w samotności będzie nam bardzo trudno, dlatego warto szukać wsparcia u innych, jak nie bliskich to nieznajomych (tych na forum?), bo mamy do tego prawo. A świat nie składa się wyłącznie z samolubnych gnojków, którzy mają gdzieś problemy innych, tylko także z wrażliwych na krzywdę bliźniego i skorych do pomocy (jak Ci na tym forum - podziwiam i jestem dumna z takich osób). An Sient, pamiętaj, choćby nie wiem jak źle Ci było: nie jesteś na tym wielkim świecie sam! Nawet jeżeli jeszcze nie spotkałeś "przyjaciółki" czy "ukochanej" nie oznacza to, że Twoje życie jest stracone. Masz 18 lat, czyli tak naprawdę dopiero zaczynasz żyć i nie marnuj tego piękna jakim jest istnienie na pogrążanie się w bólu i cierpieniu. Spróbuj zmienić coś w sobie, w swoim postrzeganiu świata, a nie w świecie. Bo to jest w Twoich rękach. Jesteś panem własnego losu i sam kierujesz swoim istnieniem. Nie pozwól, żeby inni Tobą kierowali, narzucali Ci swoje myślenie. Jesteś wyjątkowy sam w sobie jak każdy z nas i napewno o niebo lepszy od tych, którzy Cię skrzywdzili, choćby dlatego, że Ty nigdy nie zniżyłbyś się do ich poziomu.
Aj... Wypracowanie wyszło... Mam nadzieję, że nie odbierzesz tego jako wymądrzania się czy filozofowania? Ja po prostu jak inni pragnę Ci pomóc, ponieważ znam smak cierpienia. Pozdrawiam :*.

Bam

Wzrokowcy - oczywiści, w mniejszym lub większym stopniu tak, ok, masz racje źle po prostu to sformuowałem, ale tak czasem mam, że niektórych żeczy nie umiem eee, dobrze sformuować. Wzrokowcem jestem owszem, ale nie mówie głośno o tym co mi się w kimś nie podoba, zanim tej osoby nie poznam. Ahh

wdr · Gość

Frycia

A jeżeli powiem, że szanuję siebie, bo to dla mnie najważniejsze, ale mam bardzo niskie poczucie wartości? Wydaje mi się, że wszyscy wokół mnie są uzdolnienie, wartościowi artystycznie, a ja jestem sobie po prostu? Nie wiem, może mam poważny problem z samą sobą, ale są takie momenty, że czuję się naprawdę beznadziejnie. Wiem, że to może głupie, ale staram się robić wszystko jak najlepiej, a na przykład mój Tata nie zauważa tego, że wszystko robię dobrze, tylko zawsze doczepi się do tego, co schrzanię. I to dobija... Nie zawsze, ale kiedy ma się mase innych problemów (poważnych) na głowie, to każda dodatkowa docinka jest jak gwóźdź do trumny.
P.S.
Nie uważam siebie za gówno. Tak dla jasności.

wdr · Gość

Z tym gównem to był przykład Razz

... I uwierz mi, że nawet najlepsi mają momentu, kiedy czują się beznadziejnie. Każdy ma taką chwilę, że uważa, iż coś po prostu spieprzył... A prawdziwym zadaniem godnym mistrza jest zrobić z takich chwil coś konstruktywnego. Coś, za pomocą czego zbudujesz lepsze ja. Tu jest pies pogrzebany.

Frycia

Hmmm... No tak, rzeczywiście. Niejednokrotnie słyszałam "przestań mówić, zacznij działać", ale jak na przykład mam odnaleźć w sobie jakiś talent skoro wiem, że nie potrafię ani malować/rysować/etc. ani nie mogę na czymś grać, ponieważ mam kiepski słuch. Czasem czuję się zagubiona, a nawet jak próbuję się odnaleźć, to zawsze brakuje mi na to czasu... Dobra, koniec marudzenia. Nie po to ten temat powstał Very Happy

. W każdym razie dziękuję za rady.

wdr · Gość

Każdy ma jakiś talent, chociażby do marudzenia. Napewno masz coś takiego, co uważasz, że można określić mianem talentu. I nawet jeśli uważasz, ze jest on niewielki, nawet jeśli tak jest, to czyż nie jest celem samym w sobie rozwijanie go? Posiadanie jakiejś pasji, zainteresowania?

Frycia

Hmmm... Ale czy wszystko można określić mianem pasji?
P.S.
Czy uważasz, że mam talent do marudzenia? Jak tak to nieciekawie już ze mną jest ;]... (cicha nadzieja, że nie odpowiesz "tak" ^^)

The Nosfu

An Sient I

heh, więc z tego wynika że naprawdę muszę mieć coś w sobie co odstrasza innych, nie nosze się jak"dres" prędzej podchodzące pod"normalne" z takimi Rockowymi dodatkami
jak jakieś koszulki bądź jeszcze inne sprawy, fryz to jest taki też pod rutynie, mianowicie nie za długie nie za krótkie,okres trądziku mam już za sobą, więc nie mam jakiś krost czy coś tylko dość czystą cerę, zawsze staram się schludnie wyglądać a mimo to to w oczach większości osób widze praktycznie tylko niechęć, wyjaśnisz mi co tu nie gra??

może to że prawie nigdy się nie uśmiecham bądź mam tylko smutek i ból w oczach??

Bam

Ja się zwykle nie uśmiecham i nie mam smutku w oczach tylko w kilku przypadkach. Więc to raczej możliwe. Ludzie często patrzą w oczy, niektórych albo odstrasza to, że jesteś jakiś dziwny(smutny w sensie, ale oni myślą "dziwny") albo ich to po prostu nie obchodzi i cię odrzucają.

The Nosfu